Quote by Fyodor Dostoevsky
“Ama beni en çok perişan eden ve acıya boğan şey onun son anları oldu. Nedense katılaşmış diliyle uzun uzun bir şeyler rica etti, ama ben söylediklerinden hiçbir şey anlayamadım. Kalbim acıdan ağırlaştı! Bir saat boyunca huzursuzluk çekti, hep bir şeyler istedi, soğumuş elleriyle birtakım işaretler yapmaya çalıştı ve sona yine acıklı, hırıltılı, boğuk bir sesle bir şeyler rica etmeye başladı; ama sözleri anlamsız seslerden ibaretti ve yine hiçbir şey anlamadım. Ona ne bulduysam götürdüm, su verdim; ama o hep hüzünle başını sallayıp reddediyordu. Sonunda ne istediğini anladım. Perdeyi açıp pancurları açmamı istiyordu. Herhalde, son bir kez gün ışığını, Tanrı'nın ışığını, güneşi seyretmek istiyordu. Perdeyi açtım; ama başlayan gün hüzünlü ve kederliydi, ölen adamın sönmekte olan zavalı hayatı gibi.”
― Fyodor Dostoevsky ,
from Poor Folk
Be the first to react on this!
Group of Brands
© 2025 Bibleportal.com All rights reserved.
Fyodor Mikhaylovich Dostoyevsky was a Russian writer, essayist and philosopher, perhaps most recognized today for his novels Crime and Punishment and The Brothers Karamazov.
Dostoyevsky's literary output explores human psychology in the troubled political, social and spiritual context of 19th-century Russian society. Considered by many as a founder or precursor of 20th-century existentialism, his Notes from Underground (1864), written in the embittered voice of the anonymous "underground man", was called by Walter Kaufmann the "best overture for existentialism ever written."
His tombstone reads "Verily, Verily, I say unto you, Except a corn of wheat fall into the ground and die, it abideth alone: but if it die, it bringeth forth much fruit." from John 12:24, which is also the epigraph of his final novel, The Brothers Karamazov.