Inspirational Quotes on Flaubert

“... et l'ennui, araignée silencieuse, filait sa toile dans l'ombre, à tous les coins de son coeur.”

“Het was een van die zuivere gevoelens die het normale leven niet verstoren, die men koestert omdat ze zeldzaam zijn en waarvan het verlies dieper zou kwetsen dan dat het bezit voldoening schenkt.”

“Liefdes' adem was getogen door de mazen van het weefsel; in iedere steek van de naald had zich een verwachting of een herinnering vastgelegd; en al die dooreengewerkte zijden draden waren één groot getuigenis van die gestadige stille hartstocht.”

“Het woord is trouwens net een mangel die gevoelens gladstrijkt.”

“Hadden zij elkaar niets anders te zeggen? Hun blikken spraken toch een veel ernstiger taal; en terwijl zij zochten naar alledaagse zinsneden, voelden beiden hoe eenzelfde verlangen zich van hen meester maakte: iets als een fluisteren van de ziel, diep en aanhoudend, dat hun woorden overstemde. Verrast en verbaasd als zij waren over deze ongekende weelde, kwam het niet in hen op deze gewaarwording voor elkaar uit te spreken of om zich te verdiepen in de oorzaak hiervan. Want als een geurige bries over tropische stranden zendt toekomstig geluk zijn eerste genietingen uit naar de ruimten die zich daarvoor uitstrekken; hierdoor verzinkt men in een roes en vergeet zelfs de einder, die in nevel blijft gehuld.”

“Zij haatte niemand meer; een wemelend halfduister daalde neer over haar brein, en van alle aardse klanken hoorde Emma alleen nog de gestadige klacht van dit arme hart, zacht en vaag, als de laatste klanken van een wegstervende symfonie.”

“De liefde, meende zij, moest plotseling komen, met donder en bliksem -als een orkaan uit de hemel, die het leven overvalt, het omverwerpt, ieders wil als blaadjes van de bomen rukt en het hart volledig in de afgrond stort. Zij wist niet dat de regen plassen vormt op het plat van de huizen als de goten zijn verstopt; en zij zou zich dan ook nergens zorgen om hebben gemaakt, als zij niet plotseling een scheur in de muur had ontdekt.”

“(...) na zoveel onenigheid hadden ze elkaar ten slotte gevonden in dezelfde menselijke zwakheid; en zij verroerden zich al net zomin als het lijk naast hen, dat eveneens door de slaap scheen overmand”

“Maar zij werd verteerd door verlangen, door woede en wrok.”

“Léon was het uitzichtloos verliefd zijn meer dan beu; daarbij meldde zich de neerslachtigheid die wordt veroorzaakt door de sleur van een eentonig bestaan dat geen doel of leidraad heeft, dat niet wordt gedragen door enige hoop.”

“Van zee hield zij alleen vanwege de stormen, en van gras uitsluitend als het schaars opschoot tussen de ruïnes.”

“Alles eek haar gehuld in een zwart waas dat over het oppervlak van de dingen zweefde, en het verdriet trok zacht huilend door haar ziel, als de winterwind door een verlaten kasteel. Het was zo'n mijmeren waarin men verzinkt om wat nooit meer terugkomt, een matheid die ons telkens overvalt na een niet te herroepen daad, een smart ten slotte, veroorzaakt door het stokken van een vertrouwde beweging, door het abrupt stilvallen van een lang aangehouden trilling.”

“In de muziekles zong zij liedjes over niets dan engeltjes met gouden vleugels, madonna's, meren, gondeliers: rimpelloze romances die haar tussen de beuzelachtige woorden en de onbeholpen klanken door een korte blik vergunden op de betoverende wereld van de werkelijke sentimenten.”

“Emma leek op alle andere maîtresses; en nu de bekoring van het nieuwe langzamerhand als een kledingstuk van haar afgleed, kwam de eentonigheid van de hartstocht bloot, die altijd dezelfde vorm heeft, die dezelfde taal spreekt.”

“Er waren bepaalde streken op aarde, meende zij, waar het geluk tot bloei komt, als een plant die speciaal aan díé bodem is gehecht en nergens anders goed gedijt.”

“Madame Bovary was nog nooit zo mooi geweest als nu; zij bezat de raadselachtige schoonheid die uit vreugde, geestdrift en succes voortspruit, een schoonheid die ontstaat wanneer de aard van het wezen harmonieert met de uiterlijke omstandigheden.”