Quote by Fyodor Dostoevsky

“Një ditë më parë pata me të një bisedë të shkurtër, por tepër domethënëse. U kthye në të ngrysur, u ul në krevat, më pa me tallje, me majën e pandofles rrihte qilimin. Kur e pashë në këtë gjendje, m'u kujtua që muajin e fundit, apo më saktë, këto dy javët e fundit, se si më ishte dukur, si e tjetërsuar: qe bërë e papërmbajtur, agresive, nuk e them dot që dukej e prapë, por e hallakatur dhe e çoroditur te zoti ishte! Dukej sheshit që kërkonte të kapej, të grindej, por ja që e pengonte droja. Në filloftë të bëjë potere një e këtillë, kur e sheh që po e kapërcen masën, që është duke e sforcuar për ibret veten, mezi që ia ysht vetvetes atë farë sjelljeje, kur duket hapur që me vështirësi të madhe shkon kundër dëlirësisë dhe sedrës vetjake, domethënë, se është në kundërshtim me natyrën e tyre. Mezi e beson atë që të shohin sytë. Se një e mësuar me vesin, një tip e shthurur e lapërdhare ç'nuk bën që ta zbusë sado pak konfliktin, ta shuaj sherrin; poshtërsinë e bën poshtërsi, ama, fasadën ç'nuk bën që ta ruaj, veten e heq për të kulturuar e të sjellshme, madje, shkon deri aty sa orvatet të të imponohet me këtë "epërsi".”