“Vërtet, pa pikën e keqdashjes e bëra, kur ia shpjegova me dy fjalë që zemërgjerësia rinore është vërtet diçka e bukur, veç nuk vlen asnjë grosh! Po pse nuk vleka? Po sepse është atribut i fituar pa mundim, pa u jetuar jeta, nuk është tjetër veçse "mbresë e parë e qënies". Do ju shohim në punë e sipër! Shpirtgjerësia e fituar lehtë është efemere, madje, kur je i ri, edhe jetën të japësh nuk është ndonjë gjë kushedi çfarë, kjo sepse të vlon e gurgullon gjaku, të teptisin forcat, ke ashk të pashuar për të bukurën e të virtytshmen! Provoni të kryeni akte të vërtetë heroike pa bujë e pa fanfarë, pa shkëlqim e pa britma, por plotepërplot me therori, ku nuk gjendet asnjë pikë lavdie e zulmi, atëherë, kur ju, i virtytshëm siç jeni, u paraqiteni njerëzve si i poshtër; e pra, e vërteta është që jeni më i ndershmi i të ndershmëve! Ja këtë fare heroizmi provoni të bëni! Jo, pse, s'keni pse hiqni dorë! Kurse unë ja ku po jua them se tërë jetën time këtë lloj heroizmi kam bërë, atë e kam mbartur mbi shpatullat e mia!”
Fyodor Mikhaylovich Dostoyevsky was a Russian writer, essayist and philosopher, perhaps most recognized today for his novels Crime and Punishment and The Brothers Karamazov.
Dostoyevsky's literary output explores human psychology in the troubled political, social and spiritual context of 19th-century Russian society. Considered by many as a founder or precursor of 20th-century existentialism, his Notes from Underground (1864), written in the embittered voice of the anonymous "underground man", was called by Walter Kaufmann the "best overture for existentialism ever written."
His tombstone reads "Verily, Verily, I say unto you, Except a corn of wheat fall into the ground and die, it abideth alone: but if it die, it bringeth forth much fruit." from John 12:24, which is also the epigraph of his final novel, The Brothers Karamazov.